Om een beeld te kunnen vormen over hoe eenzaamheid te bestrijden is, helpt het om te rade te gaan bij onderzoekers en te kijken hoe men eenzaamheid definieert bij adolescenten in de literatuur. Op basis van die definities en op basis van verdiepend onderzoek kunnen we afleiden welke factoren aan de grondslag liggen van eenzaamheid bij adolescenten. Immers, door te werken aan die factoren, kan eenzaamheid bij adolescenten verholpen worden.
Eenzaamheid wordt in de literatuur omschreven als ‘de onaangename ervaring die zich voordoet wanneer het bestaande netwerk van sociale relaties van een persoon ontoereikend is in kwantitatief of in kwalitatief opzicht’ (Perlman & Peplau, 1981). |
Er is een verschil tussen eenzaamheid en sociaal isolement (Goossens, 2009). Eenzaamheid is de subjectieve staat van alleen voelen, van ontevredenheid over de kwantiteit en kwaliteit van sociale relaties. Sociaal isolement is een objectief gebrek aan sociale relaties, netwerken of contacten en toegang tot informatie en middelen.
Eenzaamheid wordt omschreven als een vicieuze cirkel waarbij een persoon een onaangenaam gevoel heeft. Het onaangenaam gevoel kan gevolgen hebben voor het functioneren van de mens. Zo kan hij of zij zich anders gedragen, weinig toekomstplannen hebben of kan hij of zij zich moeilijk concentreren. Elke persoon ervaart eenzaamheid anders (Kernerman Dictionaries., z.j.).
Eenzaamheid wordt omschreven als een vicieuze cirkel waarbij een persoon een onaangenaam gevoel heeft. Het onaangenaam gevoel kan gevolgen hebben voor het functioneren van de mens. Zo kan hij of zij zich anders gedragen, weinig toekomstplannen hebben of kan hij of zij zich moeilijk concentreren. Elke persoon ervaart eenzaamheid anders (Kernerman Dictionaries., z.j.).